فشارسنج یا بارومتر چیست قسمت دوم

مهم‌ترین مقاله در زمینه ی این تست این بود که آبی رنگ که از لوله بیرون میشد پاره ای هوا بر بالای خویش ساخت می کرد که هیچ تماس مستقیمی با هوا ندارد که سبب ساز مالامال شدن آن از هوا شود . این واقعه این گمانه را تشدید کرد که در فضای بالای آب خلاء ساخت می گردد .

توریچلی , یک کدام از عزیزان و شاگردان گالیله , نتیجه‌ی این تست را به شکلی نوین تعبیروتفسیر کرد . توصیه او این بود که وزن جو , و خیر نیروی جذب‌کننده‌ی خلاء , آب را باطن لوله نگه میدارد . او در سال ۱۶۴۴ نامه‌ای پیرامون این تست به میکل‌آنجلو ریچی نوشت :

اکثری بر این باور‌اند که خلاء نیست , بعضی هم معتقد‌اند علیرغم کینه ورزی قیمت فشارسنجطبیعت و سختی‌های جان دار , خلاء موجود است ; هیچ‌گاه از هیچ‌کس نشنیده‌ام که بگوید خلاء سوای هیچ رنج و مقاومت از جانب طبیعت موجود هست . به این ترتیب اینجانب چنین دعوا می کنم : در حالتی‌که بتوانیم علتی صریح بیابیم که مقاومتی که هنگام ساخت خلاء احساس می‌شود از آن نشأت بگیرد , به اعتقادوباور اینجانب احمقانه خواهد بود که به خلاء , آن کارکردهایی را اطلاق کنیم که آشکارا عاملی دیگر دارا‌هستند . براین اساس با انجام محاسباتی معمولی متوجه شدم علتی که اینجانب برای این رخداد میبینم ( وزن جو ) به تنهایی مقاومت بیشتری از خویش نشان می دهد تا‌هنگامیکه بخواهیم خلاء تولید کنیم .

اعتقادوباور سنتیان ( علی الخصوص ارسطوییان ) این بود که هوا هیچ وزن جانبی‌ای ندارد : یعنی , کیلومترها هوایی که بالای مرحله قرار گفته است هیچ وزنی به ساکنان زمین وارد نمیکرد . چه بسا گالیله هم بی‌وزن بودن هوا را تحت عنوان حقیقتی معمولی پذیرفته بود . توریچلی این یقین را به پرسش کشید و در ازای اعلام‌کرد که هوا وزن دارااست و این وزن ( و خیر نیروی جذب‌کننده‌ی خلاء ) است که ستون آب را نگه می دارد ( یا این که هل می دهد ) . وی تامل میکرد سطحی که آب در آن می‌ایستد ( ۱۰ . ۳ متر ) از نیروی وزن هوا خبر می‌دهد که بر آب فشار وارد می‌کند (خصوصا، فشاری که بر آب تشت وارد می‌شود و مقدار آبی که از لوله خارج می‌شود را محدود می‌کند). به عبارت دیگر، او بارومتر را به عنوان یک تعادل می‌فهمید، وسیله‌ای برای اندازه‌گیری (برخلاف تصورر رایج که آن را وسیله‌ای برای ایجاد خلاء می‌دانست) و چون وی اولین کسی بود که از این زاویه به این اتفاق نگریسته بود، بنا بر سنت او را مخترع فشارسنج می‌دانند (فشارسنج در آن معنا که ما امروزه مراد می‌کنیم).
به دلیل شایعاتی که در ایتالیای زمان توریچلی مبنی بر این که او جادوگری و سحر می‌کند در جریان بود، توریچلی متوجه شد که برای جلوگیری از دست‌گیر شدن بهتر است نتایج آزمایش را پیش خود نگه دارد. او نیاز دید که از ماده‌ای سنگین‌تر از آب استفاده کند و بنا بر آشنایی و همکاری پیشین او با گالیله، به این نتیجه رسید که با استفاده از جیوه می‌تواند از لوله‌ای کوتاه‌تر استفاده کند. با استفاده از جیوه، که حدودا ۱۴ مرتبه از آب سنگین‌تر است، به لوله‌ای هشتاد سانتی‌متری و نه ده متری نیاز بود.
در سال ۱۶۴۶ بلز پاسکال و پیر پُتیت پس از باخبر شدن از آزمایش توریچلی به واسطه‌ی مارین مرسن، که خود توریچلی آزمایش را در اواخر سال‌ ۱۶۴۴ به او نشان داده بود، آن را تکرار کرده و بهبود بخشیدند. پاسکال آزمایش دیگری طراحی کرد تا نظر ارسطوییان را مبنی بر اینکه ابخره‌ی مایع است که فضای بالای بارومتر را پر می‌کند، مورد آزمایش قرار دهد.
انواع بارومتر
آزمایش او آب را با شراب قیاس می‌کرد و به دلیل اینکه شراب در آن زمان روحانی‌تر تلقی می‌شد، ارسطوییان انتظار داشتند که شراب پایین‌تر بایستد (چرا که ابخره‌ی بیشتر در معنای فشار بیشتر بر ستون مایع است). پاسکال این آزمایش را در ملأ عام اجرا کرد و از ارسطوییان دعوت نمود تا نتیجه‌ی آزمایش را پیشاپیش حدس بزنند. ارسطوییان پیش‌بینی کردند که شراب پایین‌تر خواهد ایستاد. این اتفاق نیفتاد.

منبع: سایت زنیبل

 قسمت‎های 

قیمت فشارسنج بیورر 

فشارسنج بیورر